Nens, is bloggen niets voor jou? vroeg mijn zus me serieus. Daar had ik inderdaad ook wel eens over nagedacht maar er verder nog geen serieuze aandacht aan gegeven. Maar nu zij er ook over begon ging het idee meer en meer leven! Ik schrijf graag, heb ik altijd al graag gedaan. En ik heb regelmatig dingen die ik graag wil delen met wie maar wil luisteren. Via een blog dingen delen is best een beetje bloot aan de billen :) maar goed, hier is ie dan toch, mijn eerste blog. Meteen een diepe, het gaat over mijn nieuwe startpunt en mijn leefsituatie zoals ie nu is en wat daaraan vooraf ging. Misschien inspireert het jou.
Keuzes en hobbels
Januari 2021, het was nu de hoogste tijd om echt naar mezelf te luisteren. Ik voelde het al zo lang. Waar zaten die knagende en botsende stukjes weggemoffeld en wat betekenden die? Wat waren de gevolgen van die stukjes waaraan ik geen aandacht heb gegeven? Wat verweet ik anderen en hoe zaten die dingen eigenlijk bij mijzelf? Waar werd ik echt blij van en wat zorgde voor weerstand? Was mijn hart echt bij alles wat ik leefde of niet? Moesten er dingen anders? En hoe dan? Deze vragen drongen zich meer en meer op tot ik ze niet langer kon negeren. Dit was het begin van een intens avontuur.
In mijn vertrouwde omgeving kwamen er geen antwoorden op mijn vragen, ik was te erg gericht op de mensen om mij heen om in mezelf te kunnen graven. Afzondering en rust moest ik opzoeken. Na wat omzwervingen waar zich nog steeds geen antwoorden aandienden besloot ik mijn hart te volgen en op een vroege zondagmorgen in april vertrok ik met flatcoat Milly en een volgeladen auto naar Zweden.
Zweden
Om maar nog verder de diepte in te gaan, vanaf het plannen en organiseren van de reis werd ik overspoeld door oude angsten en oude overtuigingen.
Anders dan ik gewend was moest ik nu in mijn eentje plannen, beslissingen maken, in mijn eentje anticiperen op alles dat zich voordeed. Zo werd ik in de Zweedse haven door drie afzonderlijke douanebeambten op een autoritaire manier ondervraagd. Wat ik in Zweden kwam doen, waar en hoe lang ik er verbleef, hoe ik aan mijn verblijfsadres kwam etc. Een pittige ervaring vond ik, zeker na de dag en de nacht reizen die ik er al op had zitten. Uiteindelijk mocht ik gelukkig doorrijden.
In Zweden dealde ik verder met steeds weer nieuwe leermomenten. Ondertussen deden zich in Nederland ingrijpende gebeurtenissen voor bij mensen om wie ik geef. Ik kon er niet voor hen zijn.
Ook kwam er nog een stuk verlate rouw voorbij, zo'n scherpe holle pijn had ik nog niet eerder ervaren. En nog nooit eerder was ik zo radeloos en alleen.
En ik kreeg een auto ongeluk waarbij ik net niet over de kop ging. En daar waar ik altijd om me heen heb gegrepen op zoek naar houvast en leiding, daar was ik nu alleen zelf nog. Natuurlijk waren er wel lieve mensen die mij bijstonden maar het verwerken en het regelgedoe moest ik toch zelf fixen.
Maar, ik heb dus ontdekt dat ik alle hobbels zelf kàn nemen! Dat alles wat ik nodig heb gewoon in mijzelf zit. Dat het voornamelijk gedachtes waren die zorgden voor die heftige gevoelens. En dat af en toe om hulp vragen, wat ik ook heb gedaan, ook goed voor jezelf zorgen is.
Genieten
Synchroon aan alle roerigheden liep gelukkig ook het genieten van de prachtige natuur van Zweden en de immense uitgestrektheid van het land. De eerste maand verbleef ik in een huisje in het bos tegen een berg aan. Het lag erg verlaten (een trigger voor nog wat angsten). Het eerstvolgende huisje bevond zich 300 meter verder naar beneden. Er waren geen lantarenpalen en verharde wegen.
Maar wat was het er prachtig, de lucht was zo fris en zuiver. De stilte wisselde zich af met het ruisen van de wind, het geritsel van de dieren in de struiken, de vogels en insecten. Ik heb vossen, herten, elanden, kraanvogels, hazelwormen gezien en trapte tijdens een wandeling bijna op een lange zwarte slang. Het kan niet anders dan dat ze me beneden in het dorp hebben horen gillen. Maar gelukkig zijn slangen nog traag in het vroege voorjaar en gleed hij langzaam de struiken in. Wolven en zwarte beren leven er ook maar die lieten zich natuurlijk niet gezien.
Community
Een van mijn uitstapjes was een bezoekje aan een spirituele community, gelegen in de wildernis, een uur of twee noordwaarts van de plaats waar ik verbleef. Het voelde daar ook zo rustig en fijn, het ligt aan een groot meer omzoomd door bossen en heuvels. De foto bovenaan is genomen vanaf het terrein van de community. Wat een magische plek.
Toen ik hoorde dat er 'toevallig' (geloof ik niet in) een huisje beschikbaar was besloot ik mijn verblijf in Zweden te verlengen en ging ik voor onbepaalde tijd naar de community. Daar heb ik bijzondere mensen ontmoet met wie ik mooie dingen heb gedeeld. In de vroege uurtjes ging ik vaak hardlopen met Milly naar een ander meertje verderop. In het meertje zwommen we dan even. Bikini was niet nodig, de enige wezens die we af en toe tegen kwamen waren elanden. Onbeschrijflijk was het, dat gevoel van één zijn met de natuur. Het was zo intens en verbindend en tegelijkertijd ook zo vanzelfsprekend. Ik zal het nooit vergeten.
En toen verder
Naast alles wat de hele reis met zich meebracht is het me na een maand in de community uiteindelijk gelukt om antwoorden te vinden. Ik wist beter wat ik wilde, wat ik belangrijk vond, wat ik moest doen om zuiver en eerlijk naar mezelf en naar anderen toe te zijn. Ik pakte mijn spullen in en vertrok met een loodzwaar hart naar Nederland.
Want het gevolg was verandering in mijn leven, ingrijpende verandering. Met veel pijn in mijn hart moest ik mijn relatie beëindigen en ik woon nu ergens anders. Mijn parttime baan heb ik opgezegd, ik ben nu fulltime aan de slag als kunstenares. Van de zomer heb ik deze website gebouwd. Dit werk is mijn pad, mijn bliss.
2021 was voor mij een jaar van aangaan, durven, voelen, accepteren, omarmen, doorpakken, beslissen en loslaten. Het was een jaar van leren en groeien.
En ondertussen, zoals ook altijd wordt beloofd, zijn er inderdaad ook nieuwe deuren open gegaan en gaan er nog steeds deuren open. Woonplek, werk, vriendschappen.
Ik ben benieuwd wat komend jaar verder brengt. Ik volg mijn hart en vertrouw... Al hoop ik toch wel dat het iets minder roerig zal worden :)
Comments